Hilal Saral yönetmenliğiyle Türk dizi tarihinin ve Halit Ziya Uşaklıgil kalemiyle Türk edebiyat tarihinin en kült yapımlarından Aşk-ı Memnu...    Öksüz kalan çocuklar, para için evlenen kadınlar, şehvet için geçirilen geceler ve karaktersiz oldukları için ikiyüzlü olan insan müsveddeleri.     Ben diziyi tam olarak izlemedim sadece bazı kesitlerinden konuyu az çok biliyorum ama buna rağmen kitapla arasında oldukça farklar olduğunu görmüş oldum. Öncelikle tabi ki de Aşk-ı Memnu Servet-i Fünun döneminde yazılan bir eser olduğu için kadınların üstündeki toplumsal baskı kitapta çok daha yoğun. Nihal karakteri mesela; evden bile çıkamayan, bahçeye dahi indiğinde mürebbiyesi Matmazel'le olmak zorunda kalan genç bir kız. Altın kafese hapsedilmiş ne anlayanı ne de anlatabileceği bir kişi var bu kızın çevresinde öyle yalnız ki kadın olduğu için kitap bile okuyamıyor ne dış dünyadan ne de içinde yaşayacaklarından bi haber. Ama işte bu genç kızımız Nihal, bu kadar bilinçsiz olmasına rağmen tüm ev halkının ve Behlül'ün dominantlığına rağmen biz kuzeniz kardeşiz diyebiliyor. Ha sonrasında Behlül'e kanıyor ama ilk başta saçmalamayın diyecek cesareti buluyor. Buradan çıkaracağımız şudur ki kuzen evliliklerini normalleştirme cahilliğinizden kurtulun bakın kafeste yaşayan kız bile cahil misin keşke ölsen dedi.     Neyse, kitaba geri dönelim. Eser daha çok Nihal karakteri etrafında dönüyor. Ek faktörler olarak Bihter ve Behlül'den de uzun uzun bahsediliyor ancak Adnan ve Firdevs karakterleri çokta bahsi geçen tipler değil. Bihter genç yaşında kendinden 30 yaş büyük bir adamla evlenip sonra da ben daha gencim benim aşka şehvete ihtiyacım var deyip kendinde aldatma hakkını gören andaval bir kadın, Behlül ise...     Behlül karakterinden bahsedemiyorum bile sizlere, yaptığı açıklamalar yürüttüğü mantıklar o kadar gerzekçeki anlatamam. Ben ne bir filmde ne de bir kitapta böylesine beyinsiz bir karakter görmedim. Gerçekten kendisi beni boğdu boğdu duvarlara attı, Behlül'de tam Koç erkeği boşluğunu hissettim.    İş Bankası yayınları tarafından kitabın dili gayet güzel sadeleştirilmişti, betimlemeleri boldu ancak sıkıcı değildi. Kitaptan çıkarılacak bir kıssadan hisseye rastlamadım fakat Türk Edebiyatı'nın saygın eserlerinden olduğu için okunulması gerekilir kanısındayım.