Medyanın ticari kaygılarla şekillendiği, gazeteciliğin ise hızla etik değerlerinden saparak "yazmadıklarından para kazanma" noktasına geldiği bu dönemde, bir başka dikkat çeken gelişme de "şakrabanlar"ın yükselişi. Eskiden gazetecilik ve medya, toplumu bilgilendiren, doğruyu söyleyen ve halkın sesi olan bir meslek olarak saygı görürdü. Ancak, şimdilerde doğruyu söylemek yerine, halkın ilgisini çekecek, sansasyonel ve dikkat çekici olanı söyleyen "şakrabanlar" medyada daha fazla yer buluyor. ŞAKRABANIN TANIMI VE YÜKSELİŞİ Peki, şakraban kimdir? Şakraban, genellikle toplumda duyulmak istenen, büyük ses getiren ve popüler olan fikirlere sahip, daha çok gösteriş ve sansasyon peşinde koşan kişilere denir. Medyada, özellikle sosyal medyada, şakrabanlar en çok ilgi gören, kolayca popüler olan ama çoğunlukla derinlikten yoksun söylemlerle gündeme gelirler. "Gerçek gazetecilik"ten çok, izleyici kitlesinin ilgisini çekmeye yönelik abartılı söylemler, gereksiz polemikler ve sürekli dikkat çekme çabasıdır. Bu tür kişiler, genellikle toplumda "doğruyu söyleyen" ya da "gerçekleri ortaya çıkaran" figürler olarak değil, daha çok kendi çıkarları doğrultusunda medyada yer bulurlar. Şakrabanların yükselmesinin temel sebeplerinden biri, halkın ve medyanın daha çok eğlenceye ve duygusal yönlere odaklanmasıdır. Toplum, bazen "derin" ve "doğru" haberler yerine, şov ve eğlenceyi tercih eder hale geldiler. ŞAKRABAN MEDYASININ YANLIŞ YÖNLERİ Şakrabanlık, gazeteciliğin temel etik anlayışından sapmanın bir başka örneğidir. Gerçek bilgiye ve toplumu aydınlatmaya dair bir sorumluluk yoktur; bunun yerine, sürekli olarak sansasyonel, abartılı ve çoğu zaman yanlış bilgi verme eğilimi vardır. Bu tür bir yaklaşım, toplumda kutuplaşmayı körükler, sağlıklı bir diyalog yerine nefret söylemlerinin artmasına yol açar. Ancak maalesef, medyanın ticari kaygıları nedeniyle bu tür içerikler daha fazla tıklama, izlenme ve takipçi getirdiği için, bu şakrabanlar her geçen gün daha fazla ön plana çıkıyor. Bu noktada, şakrabanlar ve gerçek gazetecilik arasındaki farkın altını çizmek çok önemlidir. Gerçek gazetecilik, halka doğruyu anlatmak, toplumun gelişimine katkı sağlamak ve önemli meseleleri gündeme getirmek için yapılır. Ancak şakrabanlar için bu bir iş değil, bir eğlence aracıdır. Onlar için önemli olan ne kadar dikkat çektikleridir, ne kadar ses getirdikleridir. Bu yaklaşım, gazeteciliğin toplum için sahip olması gereken değerleri hiçe saymaktır. YALAKALIK REVAÇTA Ve belki de şakrabanlığın en acımasız boyutu, yalakalığın revaçta olmasıdır. Çünkü şakrabanlar, yalnızca toplumu etkilemekle kalmazlar, aynı zamanda güç sahiplerinin ya da güçlü figürlerin çıkarlarına hizmet etmek için de varlar. Yalakalık, hem medya hem de toplum içinde hızla popülerleşmiş bir taktik haline gelmiştir. Bu kişiler, doğruyu söylemektense, iktidarın hoşuna gidecek, toplumun duymak isteyeceği sözleri söylerler. Bu durum, gazeteciliğin temel ilkelerinden sapmanın en net örneğidir. Medyanın, halkı bilgilendirmektense, “ne kadar fazla ses getirebilirim” sorusuna odaklanması, zamanla gerçek gazeteciliği gölgede bırakmıştır. Şakrabanlar ve yalakalar, geçici popülerliklerini sürdürseler de, sonunda gerçek gazeteciliğin ve doğru bilgilendirmenin yerini alabilecek kadar etkili olamayacaklardır. Bugün, doğruyu söylemek ve halkı bilgilendirmek yerine, şakrabanlık, yalakalık ve sansasyonel içerikler ön plana çıkıyor. Bu, medyanın gerçek amacından sapmış olduğunun bir göstergesidir. Gerçek gazeteciliğin değerinin yeniden hatırlanması, toplumu bilgilendiren, doğruyu ortaya koyan ve etik ilkelere dayalı bir gazeteciliğin ön plana çıkması gerektiği aşikardır. Şakrabanlar ve yalakalar, belki bir süre için ilgi odağı olabilirler, ancak toplumun ihtiyacı olan doğru bilgi ve güvenilir haberciliği asla kalıcı olarak yerinden edemezler.